Tenminste, voor mijn beide mannen. Niets is zo leuk om elke morgen je twee mannen te zien ravotten in je achtertuin, de eerste voetbal bewegingen, planten in potten die worden omgeschoten en ik die quasi boos ze een standje geef. Ik moet erg wennen aan het nieuwe ritme van mijn zoontje (2 jaar en 3 maanden) die nu ineens om zeven uur (ovp 9 uur) inene wakker is. Ik doe het niet zo best op maar 5 tot 6 uur per nacht. Dus vroeg naar bed, volgende week een lokaal bezoekje aan één van de plaatsen in mijn onderzoek voor mijn roman, dus ik doe volgende week tenminste iets aan mijn project.
Toch ben ik blij dat ik ben begonnen om alle 'voortgang' vast te leggen, het schept net wat meer orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten